世运文库
世界语文学新秀胡圣昊
世界语文学新秀胡圣昊
发布日期：2023-01-31 15:17
文/Ardo
最近，在世界语文坛出现了一个中国人的名字：胡圣昊（Hu Shenghao）。从2021年开始，他每年用世界语翻译出版一本世界文学名著，引起了全球世界语读者的关注和好评。
不久前，在写有关英国作家埃德温·艾勃特科幻名著《平面国》世界语译本出版信息的时候，看到该书的世界语翻译者署名Hu Shenghao, 因为没有关于译者更多信息，我猜测他是海外华人，将他的名字音译为胡圣昊，中国报道世界语网的陈吉主任审稿时也问起此人的情况，为海外华人中有这样的世界语人才而倍感欣慰。几天后，北京举办中日韩越青年世界语研讨会活动，我在网络视频截图中发现了他的名字，还有他的截图照片，没想到他竟然是一位青年才俊。我通过微信向北京青年世界语者赵文琪询问他的情况，文琪很快确认了此事，而且他的中文名就是胡圣昊。
胡圣昊1998年生于湖北天门市，2015年9月入湖北理工学院英语专业学习，2019年考取华中师范大学英语语言文学专业硕士研究生。因学习成绩优异，被誉为“学习之星”，曾多次获得全国和湖北省大学生英语翻译、写作竞赛特等奖和一等奖，湖北省翻译大赛法语组一等奖，通过了教师资格考试和全国翻译专业资格（水平）考试，多次被评为“优秀学生”。2018年参加湖北省高校优秀大学生海外游学计划赴剑桥大学交流学习。
在华中师范大学读研究生期间，胡圣昊积极参与导师的科研项目、学术会议和交流活动，发表学术论文六篇，获硕士研究生国家奖学金、优秀硕士学位论文、优秀研究生标兵、第八届华中高校研究生笔译大赛一等奖等多项荣誉。他还获得了翻译专业资格英语二级笔译、法语三级笔译证书、法语学习文凭B2等级等。他在2012年通过《英语周报》知道并开始接触世界语，分别于2019年、2022年获得世界语C1和C2证书。现就读于英国伦敦大学玛丽王后学院，攻读比较文学专业博士。
他从2020年开始尝试进行世界语文学创作和翻译，并于2021年从法语把儒勒·凡尔纳的长篇科幻小说《地心游记》（Voja?o al la centro de la tero）翻译成世界语出版（比利时Eldonejo Libera），同年在《一月间》（Monato）杂志发表短篇小说《年夜饭》（La Familia vesperman?o）。2022年6月，他又从英语把英国作家艾德温·阿伯特的科幻小说《平面国》（Platlando）翻译成世界语出版（比利时Eldonejo Libera）。
这两本世界文学名著翻译成世界语出版，在世界语文坛引起广泛关注，得到了读者的好评。西方国家的文学名著经东方人之手直接从英文和法文原著翻译成世界语，在世界文学史上也是难能可贵的，在世界文学翻译和比较文学研究方面产生了很大的影响，充分体现了文学经典的翻译在东西方文化交流中的重要性，同时也表明了世界语在文学翻译和文化交流中所发挥的重要作用。
图一：儒勒·凡尔纳《地心游记》世界语版 图二：艾德温·阿伯特《平面国》世界语版
附：胡圣昊原创短篇小说《年夜饭》：
NOVELO
La familia vesperman?o
La Printempa Festo, kiu okazas en la unua tago de la unua monato la? la luna kalendaro, estas tre grava tago por ?inoj, kaj ?i-okaze preska? ?iuj familianoj reunui?as por kune ?ui familian vesperman?on kaj celebri la alvenon de nova jaro. Ja pro tiu kialo, mi revenis al la hejmo, kiu trovi?as en Wuhan, la ?efurbo de Hubei-provinco, por pasigi la feston.
Kiam mi alvenis hejmen malgra? longa distanco, jam estis la 21a de januaro. ?ar la Festo de 2020 estis ?uste en la 25a de januaro, restis nur kvar tagoj anta? la novjara vesperman?o. Pro manko de sufi?a tempo kaj multeco de homoj, mia avino decidis mendi kelkajn bongustajn pladojn ?e restoracio, kiu situas tuj malanta? nia domo. ?i tiujn detalojn ?i mem diris al mi, kiam mi, demetinte la baga?on kaj sidi?inte sur sofon, parolis kun ?i pri io kaj alio.
„Anka? viaj geonkloj kaj kuzino revenos hejmen ?i-jare”, ?i diris. „Ili telefone diris al mi hiera? vespere, ke ili alvenos morga? matene. Mi kaj via avo jam maljuni?is, kaj viaj gepatroj estas tre okupitaj pri sia laboro. Pretigi bonan vesperman?on estas tre malfacile kaj penige por ni ?iuj. Pro tio, mi interkonsili?is kun via patro, ke ni mendos dek pladojn ?atatajn de ?iuj, kaj li jesis pri tio. Kiam ili revenos, ni kune konsultos la menuon kaj decidos, kiujn pladojn ni mendos.”
„Faru ?ion la? via bontrovo, avinjo. Mi pensas, ke estas inde vin senigi je peza laboro okaze de la Nova Jaro. Se la man?o pla?os al ?iuj, ne gravas, ?u ?i kostos multe a? ne.”
Do ni interkonsentis pri la afero. En la sekvanta tago, la geonkloj kaj kuzino revenis hejmen, kiam ni jam purigis la tutan domon. Ili ne plendis pri la laciga voja?o; male, mia onklo diris, ke kvankam lia kuzo plurfoje avertis ilin kontra? la dan?ero de la viruso, kiu cirkulas en Wuhan, ili, precipe li mem, insistis pri reiro.
Mia avino parolis al la onklo pri la vesperman?o, kaj li, kune kun ?i kaj mia patro, elektis kaj mendis entute dek pladojn ?e la restoracio. La afero estis plenumita, kaj restis nenio por fari. Tuttage ni sidis en la ?ambro kaj babilis unu kun alia pri ?io, kio okazis post la lastfoja renkonti?o.
En la anta?vespero de la Printempa Festo, ni kune man?is la bone pretigitan vesperman?on. Ni volis man?i ?e la restoracio, sed publika amasi?o estis malpermesita de la registaro. Tial ni ne havis elekton alian ol porti ?iujn pladojn hejmen, kaj ili okupis la tutan man?tablon. Meze de la tablo estis granda poto, en kiu estis kuiritaj frandindaj bova?oj. ?irka? ?i meti?is kelkaj teleroj, sur kiuj sterni?is diversaj bongustaj pladoj. Ni ?etabli?is la? vico kaj diris reciproke kelkajn vortojn de bona deziro.
„Kio ajn jam okazis, ni man?u la?pla?e! Supozeble vi jam sentas malsaton”, diris mia avino. ?i prenis pecon da bova?o kaj metis ?in en la bovlon de la avo. La onklo, surhavante maskon, prenis iom el ?iu plado en du grandajn bovlojn kaj tuj haste sin retiris en sian ?ambron.
„Kial ili sin enfermas en la ?ambro anstata? man?i kune kun ni?” demandis mia patro, kiu ?us revenis de sia laborejo kaj sciis nenion pri la situacio.
„?i-matene, la bofratino sentis malfacilan spiradon. La frato sendis ?in al hospitalo, kaj oni ?in retenis tie ...” eksplikis mia avino kun suspiro.
Anta? ol ?i finis diri tion, mia patrino surprizite intermetis: „?u oni pensis, ke ?in trafis la viruso?”
„Neeble!” replikis mia avino kun firma tono. „La bofratino diris al mi anta? enhospitali?o, ke ?i parolis al neniu survoje. Kiel ?i povus esti infektita!”
„Do ja kio okazis?” diris mia patro. En lia tono mi rekonis, ke li sentas ekscesan maltrankvilon.
„Ni ankora? ne sciis. Mi esperas, ke la Nova Jaro ne alportos al ni misfortunon.” Parolante, mia avino turnis sian rigardon al la diaj statuoj starantaj sur la pre?tablo.
Dume mia avo, surda kaj tial neatentema al ?io okazanta ?irka? li, atakis la pecon de bova?o per siaj man?bastonetoj. Tamen al mi mankis apetito, kaj mi nur trinkis iom da biero. Eble nur en ebrieco oni renkontas nenion malagrablan. Anta?e mi ridis pri nesciado de mia avo, sed tiumomente mi ekadmiris lin, kiu nur ?uis franda?on kaj ne zorgis pri la reala vivo.
„Nenio malbona okazos!” mi ekparolis por konsoli ?iujn. „Ekde hodia? ni ne eldomi?u, kaj malsano certe ne trafos nin.”
„Tamen mi devas labori! Iu en la kompanio diris, ke la trafiko estos limigita, kaj ke nur kelkaj vojoj estos malfermitaj. Se tio okazos, estos tre malfacile por mi iri al la laborejo”, plendis mia patro kun malkontenta tono, sulkante siajn brovojn.
„Vi devas bone zorgi pri vi mem. En la kompanio estas multaj laborantoj, kiuj kontaktas multajn homojn viza?on al viza?o ?iutage, kaj vi ne scias, ?u ili estas ?iuj sanaj a? ne”, atentigis mia avino.
Mia patro ne respondis. La avo jam konsumis la bongusta?on en sia bovlo kaj demetis siajn man?bastonetojn. Rigardante nin kun miro, li malla?te demandis: „Kial vi ne man?as? ?i tiuj pladoj balda? malvarmi?os.”
?etante rigardon unu al alia, ni komencis man?adon. Ni silenti?is, kaj neniu parolis. La vaporo levi?anta el la poto preska? blindigis miajn okulojn, tiel ke mi apena? povis vidi klare la viza?on de la avino, kiu sidis fronte al mi. Mi metis pecon da fi?a?o en la bovlon kaj ?in gustumis. Verdire, ?i estis sufi?e mola kaj spica, sed pro ia ka?zo mi sentis nek malsaton nek man?emon. Tamen necesis man?i, se e? nur iomete, ?ar la?krede novjara vesperman?o alportos al homoj feli?on kaj fortunon.
La onklo eliris el la ?ambro kaj rapide ekprenis du bovlojn da riza?o de sur la tablo. Farante tion, li diris al la avino: „Oni ?us telefonis el la hospitalo, dirante ke ?ia sanstato jam pliboni?is iomete, sed ?i ankora? devas resti tie por du semajnoj. Morga? mi portigos kelkajn necesa?ojn al ?i.”
A?skultante, mia avino ne respondis, kvaza? pensante pri io alia. ?ajne veki?inte el sia meditado, ?i demandis: „La?dire oni efektivigos kvarantenon morga?. ?u vi povos eldomi?i?”
„Mi kontaktos komunuman laboranton, kiu certe helpos min transporti objektojn.” Dirinte tion, la onklo hastis en la ?ambron.
„?u vi povas peti forpermeson de via estro? La situacio estas tre dan?era kaj maltrankviliga. Estos bone kaj sekure, se vi povos resti hejme dum pluraj tagoj. Kiam la situacio pliboni?os, vi povos rekomenci vian laboron”, diris la avino al mia patro.
„Neeble. Hodia? la estro diris, ke ?iu dungito restu ?e sia posteno malgra? la malfavora situacio. Forestado estas absolute malpermesata.”
„?i-okaze vi devas kontakti kiel eble plej malmulte da homoj.”
Mia patro eligis sonon tra la naztruoj anstata? diri ion. ?ajne konsciinte ion, li diris al la avino: „?ar ekde morga? vi ne povos eldomi?i por a?eti man?a?ojn, mi a?etos tion, kio mankos hejme. Nur diru al mi ?iutage, kio necesas al ni.”
„?u tio ne estos tro peniga por vi? Vi devos hasti al ?iovendejo post laborado.”
„Tio ne gravas. Nur se vi estos sanaj, mi volos preni sur min ?ian familian respondecon. La situacio ne da?re malboni?os, kaj la malfacila?oj estas portempaj.”
„Se nur tiel estus!”
Post kiam ni finis la vesperman?on, mi kaj la avino kune ordigis la tablon kaj se?ojn, dum la gepatroj metis la nekonsumitajn pladojn en la fridujon kaj lavis la man?ilaron. La avo, sidante komforte sur la sofo, spektis la televidajn programerojn.
La avino bruligis kelkajn incensbastonetojn kaj plantinte ilin en la forneton anta? la diaj statuoj, ?i malla?te pre?is: „Balda? venos nova jaro. Mi esperas, ke Vi benos ?iujn familianojn dum la jaro, por ke neniu fari?u malsana.” La rito estis plenumita kun pieco, kaj restis nenio farenda.
Mi sidi?is sur la sofon kaj rigardis eksteren tra la fenestroj. La?kutime oni bruligas artfajra?ojn, kiuj briligas la tutan ?ielon, sed ?i tiu jaro ?ajne estis escepto. Mi povis rimarki nur la mallumon, sed videblis en kelkaj lokoj palaj lumoj de ?altitaj lampoj.
„Kiam vi reiros al la universitato?” Fininte sian aferon, la patro sidi?is apud mi kaj demandis.
„Mi ankora? ne scias. Estas eble, ke en tia situacio mi devos reiri pli malfrue. Ni devas atendi ?is la tago, kiam la viruso malaperos. Vi scias, ke neniu povas foriri el la urbo.”
Li balancis la kapon kaj diris nenion. Anka? la patrino kaj avino sidi?is, plenuminte sian ?iutagan mastrumadon.
„Ne sentu deprimon. Espereble ?io boni?os en la venonta jaro”, diris la avino.
„Jes, tio estas senduba. Ni devas kredi tion”, e?is la patrino.
Ni silenti?is, kaj ?ajnis, ke neniu el ni volas rompi la silenton.
HU Shenghao
Hu Shenghao estas magistra studento, kiu studas la anglalingvan literaturon ?e la Normala Universitato de Centra ?inio.
Tiu ?i teksto aperis en la presita kaj en la PDF-forma versioj de Monato en la jarkolekto 2021, numero 11, p. 29.
Per tiu ?i teksto ?ia a?toro partoprenas en la konkurso „Premio Paul Gubbins por Nova ?urnalisma Talento”.
Tiu ?i artikolo povas esti libere kopiita a? tradukita por nekomercaj celoj, se oni mencias la fonton: Artikolo de Hu Shenghao el MONATO (www.monato.be).
分享到：